Park Guell w Barcelonie. Zwiedzamy ogród Gaudiego

Jedną z największych atrakcji w Barcelonie jest, leżący w północnej części miasta, mający ponad 100 lat – Park Guell. Nie dość, że jest to bardzo fotogeniczne miejsce, pełne interesujących rozwiązań wyprzedzających epokę, to ma również bardzo ciekawą historię. Zapraszamy na spacer ogrodami stworzonymi przez wybitnego katalońskiego architekta Antonio Gudiego!

Historia Parku Guell

W połowie XIX wieku Barcelona była niewielkim miastem, a życie toczyło się wtedy w ogrodzonej murami dzielnicy nazywanej Barri Gotic. Sytuacja socjalna była tam jednak tak tragiczna, że zdecydowano się zburzyć mury i powiększyć miasto. Jednym z miejsc, w których mieli zamieszkać bogaci Katalończycy miał być właśnie Park Guell. Przynajmniej taki był początkowy plan.

Pomysłodawcą całego przedsięwzięcia był kataloński biznesmen – Eusebi Guell. Studiował on we Francji, gdzie zachwycił się wszechobecnymi ogrodami. Marzył o stworzeniu wspaniałego “miasta ogrodu” i chciał zrealizować to w Barcelonie. Podczas jednej z zagranicznych podróży do Francji poznał Antonia Gaudiego (w Paryżu w 1878 roku). Dzieła artysty, który wtedy był na początku swojej kariery, zrobiły na Guellu takie wrażenie, że postanowił zaprosić go do swojego deweloperskiego projektu.

Guell nabył więc porośniętą drzewami ziemię na wzgórzach (17 hektarów), a Gaudiego mianował głównym (i bodaj jedynym) architektem planowanego osiedla dla bogatych barcelończyków. Mieli oni żyć szczęśliwie pośród zieleni i malowniczych widoków na Morze Śródziemne.

W swoim biznesplanie nie uwzględnił jednak jednej, bardzo istotnej kwestii – popytu, a mianowicie tego, czy ludzie będą chcieli tutaj zamieszkać. 

Według projektu Park Guell miał być swoistym wejściem, wizytówką całego osiedla. Pomimo tego, że dziś jest to zachwycająca atrakcja, nikt nie zdecydował się na osiedlenie tutaj. Zamożni woleli mieszkać w, będącej wtedy miejscówką do lepszego lansu, Passeig de Gracia. Również dystans od centrum Barcelony nie zachęcał do zmiany adresu zamieszkania.

Była to zatem inwestorska klapa. Nie licząc dwóch budynków na wejściu do ogrodu (które przeznaczone były dozorców i administracji), wzniesiono jedynie dwa domy mieszkalne – jeden kupił prawnik Guella (biały budynek na powyższym zdjęciu, który wciąż jest własnością tej samej rodziny) a w drugim rezydował sam Gaudi. W planach natomiast było 40 domów.

Po śmierci Guella spadkobiercy jego fortuny zaproponowali ogród władzom Barcelony, które odkupiły go w 1922 roku. Niedługi czas później stał on się parkiem dostępnym publicznie.

Zwiedzanie Parku Guell

Spacer po parku rozpoczynamy od głównej bramy, gdzie znajdują się dwa wspomniane budynki dla niedoszłych pracowników osiedla. Niektórzy twierdzą, że swoim wyglądem przypominają chatki z piernika.

Już od samego początku dostrzec można bogato zdobione fasady i elementy symbolizujące katalońską tożsamość. Wszak zarówno Guell, jak i Gaudi zaangażowani byli w promowanie niezależności regionu.

Jeszcze w 2013 roku cały Park Guell był atrakcją darmową. Dziś miejsce to podzielono na dwie części: darmowy park publiczny oraz część pomnikowa (nazwana przez przewodnika “monumental zone”). Jednym z głównych powodów tego stanu rzeczy jest ogromna popularność parku, a co za tym idzie chęć ograniczenia wstępu odwiedzającym.

Planując wizytę w Parku Guell warto zarezerwować sobie dużo czasu. Teren jest wszak bardzo duży i spokojnie można spędzić tu kilka godzin. Wizytę w ogrodzie traktować można zatem jako nieśpieszny relaks.

Część publiczna Parku Guell

Nasz spacer po parku kontynuujemy najpierw częścią bezpłatną skręcając w prawo od głównego wejścia. Po lewej stronie od wejścia zobaczyć można dom z pomarańczową elewacją (Casa Rosa), w którym niegdyś, przez blisko 20 lat mieszkał Gaudi.

Idąc dalej docieramy do kolejnej atrakcji – wiaduktu podtrzymującego wijącą się w górę ścieżkę. Dostrzec tu można inspirację Gaudiego naturą i chęć niejako wkomponowania się architektury w otaczającą roślinność. Wykonane z kamienia filary i ściany przypominają drzewa oraz palmy. Drogi i wiadukty w Parku Guell zbudowano tak, żeby nie było trzeba zmieniać topografii terenu. 

Wybierając jedną z wijących się w górę ścieżek dotrzeć można do kolejnej atrakcji oferowanej przez Park Guell – Trzech Krzyży. Znajduje się ona na najwyższym wzgórzu w parku, po lewej stronie od głównego wejścia. Jeszcze kilka lat temu można było wspiąć się po dość stromych schodkach na sam szczyt pomnika, dziś miejsce jest ogrodzone z zakazem wstępu. Warto jednak pojawić się tutaj dla krajobrazów. Widok stąd jest prawie tak dobry jak z Bunkers del Carmel – atrakcji odwiedzonej przez nas podczas poprzedniego zwiedzania Barcelony. 

Wróćmy jednak do najbardziej znanych miejsc w parku, tj. “monument zone”.

Część zabytkowa Parku Guell

Zwiedzanie tej części ogrodów rozpoczynamy od Placu Natury (Plaza de la Naturaleza). To tutaj znajduje się najsłynniejsza atrakcja części zabytkowej, czyli tzw. falująca ławka. Ma 110 metrów i to tutaj robione są najbardziej fotogeniczne zdjęcia z Parku Guell. “Najdłuższa ławka świata” bywa przez to bardzo zatłoczona, szczególnie w najbardziej newralgicznych miejscach z widokiem na panoramę Barcelony i Morze Śródziemne. 

Kształt siedzenia jest tak zaprojektowany i wykonany, że siedzi się tu bardzo komfortowo (dostosowany jest do kształtu ludzkiego ciała). Można powiedzieć, że po kilkugodzinnym spacerze nie za bardzo chce się stąd ruszać!

Falująca ławka pokryta jest w całości wielokolorową ceramiką. Z pozoru kształt i kolorystyka jest przypadkowa, ale w niektórych miejscach dostrzec można pewną logikę. Pojawiają się tu np. motywy religijne czy znaki zodiaku. Po zewnętrznej stronie tarasu Gaudi umieścił lwie głowy, które są częścią sławnego systemu odprowadzania deszczówki. Ławka oplata dach Sali Kolumnowej, która jest kolejnym miejscem w naszym planie zwiedzania.

Według planu Gaudiego miało tu być targowisko. Pomimo tego że inna nazwa tej atrakcji to Sala Stu Kolumn (Sala de las Cien Columnas), filarów jest tutaj 86. Każdy ma 6 metrów wysokości. Patrząc w górę można poczuć się jak we wnętrzu jaskini, bowiem z sufitu zwisają stalagmity. Strop jest również przyozdobiony czterema rozetami pokrytymi barwną mozaiką.

Schodząc niżej, w kierunku głównego wejścia, warto zatrzymać się na schodach z fontanną po środku oraz trzema wysepkami. Na jednej z nich znajduje się słynna jaszczurka Gaudiego (Salamandra). Będąca nie tylko symbolem Parku Guell, ale również całej Barcelony, figura pokryta jest kolorową mozaiką wspaniale mieniącą się w słońcu. Podobnie do wspomnianej powyżej falującej ławki, jest to bardzo popularne miejsce a zrobienie tutaj zdjęcia bez tłumów w kadrze graniczy z cudem. Kolejnym motywem zdobiącym schody jest głowa węża na tle katalońskiej flagi.

Park Guell – zakup biletów

W Parku Guell podziwiać można dość pokaźną liczbę atrakcji. Tak jak wspomniałem powyżej – wszystkie w części zabytkowej są płatne. 

Wizytę w Parku Guell (podobnie jak w przypadku zwiedzania Watykanu) zorganizowaliśmy sobie za pośrednictwem strony Musement. To miejsce, w którym znajdziecie mnóstwo atrakcji i lokalnych aktywności w różnych zakątkach świata (nam się ta opcja doskonale sprawdziła również w Ubud na Bali).

Zarezerwowanie wycieczki do Parku Guell z wyprzedzeniem było o tyle wygodne, że będąc już w Barcelonie nie musieliśmy się martwić o zakup biletów czy stanie w kolejce. Po prostu przyszliśmy pod wskazane miejsce, gdzie czekał na nas przewodnik z wejściówkami. Dostaliśmy słuchawki i w niewielkiej grupie (ok. 10-12 osób) ruszyliśmy do słynnego ogrodu.

Zwiedzanie z przewodnikiem trwało około godziny. W tym czasie dowiedzieliśmy się dokładnie o historii tego miejsca i symbolice poszczególnych obiektów (a jest to niezwykle ciekawe). Zakończenie wycieczki z przewodnikiem nie oznaczało, że musimy opuszczać Park Guell. Mogliśmy tu oczywiście zostać, jak długo mieliśmy ochotę i tak też uczyniliśmy.

Park Guell – jak dojechać

Była to nasza trzecia wizyta w tym miejscu, za pierwszym razem przyjechaliśmy tutaj wypożyczonym samochodem, a przy kolejnych dwóch przychodziliśmy na piechotę z hotelu. Exe Mitre bo o tym obiekcie mowa, jest oddalony o zaledwie 1,5 km marszu od głównej bramy Parku Guell.

W pobliżu hotelu znajdują się również dwie stacje metra: El Putxet (linia L7) oraz Lesseps (linia L3). To właśnie na tej drugiej stacji warto wysiąść, żeby udać się do Parku Guell. Stamtąd jest już na prawdę blisko, a dodatkowo po drodze na Avenida del Santuari de Sant Josep de la Muntanya na spacerujących czekają schody ruchome (Park Guell jest przecież na wzgórzu). Alternatywną stacją metra położoną w pobliżu parku jest Alfons X (linia L4).

*****

Czy Park Guell znalazł się właśnie na szczycie Waszych “must see” podczas wizyty w Barcelonie? Mam nadzieję, że tak!