Z nowoczesnego Szanghaju przemieszczamy się do bardziej tradycyjnego Pekinu. Odległość między tymi miastami to sporo 1000 km. Pod uwagę braliśmy, więc dwie opcje: szybką kolej (jedzie ponad 300 km/h) lub samolot. Cenowo wychodzi to podobnie. Zdecydowaliśmy się na lot liniami Hainan Airlines. Do stolicy Chin dotarliśmy już dosyć późno w nocy. Do hotelu po drobnych problemach z komunikacją (niestety na lotnisku nawet w informacji nie mówią po angielsku) dojechaliśmy taksówką.
Następnego dnia kierujemy się w stronę Placu Tian’anmen, czyli Placu Niebiańskiego Spokoju, znajdującego się w centrum Pekinu. Jest to po prostu ogromny plac, niby nic nadzwyczajnego, jednak miejsce to było świadkiem bardzo ważnych dla Chińczyków wydarzeń. Trzeba je odwiedzić i tyle.
W pobliżu znajduje się inne, znane na całym świecie miejsce, jedno z najważniejszych w Pekinie – Zakazane Miasto. Dawny pałac cesarski dynastii Ming i Qing to imponujący kompleks pawilonów, komnat, placów i ogrodów zbudowanych w XV wieku. Żeby wszystko dokładnie zobaczyć trzeba by było tu spędzić chyba kilka godzin. My tyle czasu co prawda nie mieliśmy, ale i tak miejsce zrobiło na nas wrażenie. Wstęp 60 RMB.
W Pekinie mieliśmy szczęście mieszkać w hotelu, który miał doskonałą lokalizację. Znajdował się bowiem tuż obok jednej z głównych ulic handlowych w Pekinie – Wangfujing. Pełno tu sklepów, restauracji, barów. Ulica, a właściwie deptak, jest tłumnie uczęszczana o każdej porze dnia i nocy.
Na jej północnym krańcu znajduje się jedna z ciekawszych atrakcji – Donghuamen Night Market. Można tu skosztować najróżniejszych chińskich specjałów. Niektóre są dość hardcorowe, jak np. nadziane na patyk skorpiony, które się jeszcze ruszają. Ludzi jest tu mnóstwo, jednak zwykle ograniczają się do patrzenia i robienia zdjęć 😉
